ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΟΧΙ στις σκοπιμότητες, ΝΑΙ στις ανάγκες:

Ενότητα της αριστεράς!

Κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η εξέγερση του Δεκέμβρη, αλλά και η παγκόσμια οικονομική κρίση αλλάζουν συθέμελα την κατάσταση. Η κρίση κάθε μέρα φέρνει σε δραματικότερη κατάσταση την κοινωνία, οι κυβερνήσεις απειλούν κάθε δικαίωμα, ξεπουλούν ότι ξεπουλιέται, φορτώνουν την κρίση στους μόνους που δεν φταίνε: τον εργαζόμενο κόσμο και τους νέους. Σε αυτή την κρίσιμη κατάσταση, πρέπει να απαντήσουμε ενωμένοι: Έτσι θα είμαστε πιο αποτελεσματικοί και πιο ικανοί να εμποδίσουμε το τσάκισμα των δικαιωμάτων μας.

Η πρόταση για ενωτικές πολιτικές μάχες της αριστεράς δεν είναι καινούρια. Κάθε φορά τίθεται –και όχι προεκλογικά- τουλάχιστον από την Αριστερή Ενότητα, και κάθε φορά ευκόλως απορρίπτεται. Επιμένουμε: «Αν δεν μοιραστούμε κοινές μάχες, θα μοιραστούμε κοινές ήττες». Το ανυπόγραφο αυτό σύνθημα γράφτηκε τον Ιούνιο του 2006 με το κίνημα ενάντια στον νόμο πλαίσιο. Επιβεβαιώθηκε τον Γενάρη – Μάρτη του 2007 με το κίνημα ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16. Επιβεβαιώθηκε ξανά τον Δεκέμβρη του 2008 με την εξέγερση της νεολαίας που συγκλόνισε τη χώρα. Σήμερα όμως χρειάζεται κάτι περισσότερο: Όχι απλά κοινή δράση στο κίνημα, αλλά κοινές πολιτικές μάχες που θα προετοιμάζουν τα επόμενα ξεσπάσματα, που θα δημιουργούν προϋποθέσεις για νέες νίκες.

Τι θα σήμαινε μια ενωτική πολιτική παρέμβαση της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς στις φοιτητικές εκλογές; Θα ήταν γνήσιο παιδί των ενωτικών αγώνων που προηγήθηκαν. Πολύ περισσότερο θα ήταν ένα ισχυρό δημιουργικό σοκ, ένα μήνυμα στον φοιτητή ότι κάτι αλλάζει, κάτι κινείται. Ότι μετά τον Δεκέμβρη δεν είμαστε οι ίδιοι, ότι βλέπουμε τα μηνύματα των καιρών. Μια ενωτική εκλογική παρέμβαση δεν θα ήταν άλμα στο κενό, αλλά αντίθετα θα αποτελούσε λογική συνέχεια των αγώνων που δώσαμε. Θα αποτελούσε την καλύτερη δικαίωση της υπόσχεσης που δώσαμε στους αγώνες της τελευταίας τριετίας.

Η αριστερά αλλάζει, μετασχηματίζεται, τροποποιείται. Τα κινήματα της τελευταίας περιόδου βρήκαν για πρώτη φορά μια κεντρική πολιτική έκφραση (με πολλά προβλήματα, διχογνωμίες, κενά και αντιπαραθέσεις) στον Σύριζα. Η συνεπής και ανυποχώρητη κινηματική, ριζοσπαστική, αντικαπιταλιστική δράση του Σύριζα είναι δυνατόν να θέσει σε κίνηση και μετασχηματισμό και άλλα τμήματα της αριστεράς. Να ξεχωρίσει την αγωνιστική – ριζοσπαστική από την μεταρρυθμιστική – φιλοκεντροαριστερή αριστερά. Στην ΠΟΣΔΕΠ άλλωστε η μάχη της ανακατάληψης από τον δικομματισμό με τη συνδρομή τμήματος της ανανεωτικής αριστεράς, δόθηκε εναντίον εκείνων των δυνάμεων που είχαν εκφράσει τον Σύριζα και το σύνολο της ριζοσπαστικής αριστεράς στον χώρο των ΑΕΙ.

Επιβεβαιώθηκε ή όχι η αναγκαιότητα της ενωτικής δράσης στην αριστερά; Η ύπαρξη του Σύριζα κινητοποίησε τα ενωτικά αντανακλαστικά και σε άλλους χώρους της αριστεράς. Δημιουργήθηκαν ενωτικά σχήματα στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Η ηγεσία του ΚΚΕ στο πρόσφατο συνέδριό της εξαναγκάστηκε να κηρύξει «πόλεμο στην πολιτική της ενότητας». Ο κόσμος της αριστεράς που προσδοκά και πασχίζει για μια κοινωνική και πολιτική ανατροπή, βλέπει ότι ο πιο αποτελεσματικός, ρεαλιστικός, ίσως και μοναδικός δρόμος, περνά μέσα από την ενότητα της αριστεράς.

Υπάρχουν διαφορές στην αριστερά; Σαφώς και υπάρχουν. Ενωτικές πολιτικές μάχες όμως δεν σημαίνουν κατάργηση των διαφορών. Δεν σημαίνουν και κατάργηση ή συγχώνευση των σημερινών διαφορετικών σχημάτων. Πρέπει όμως να αποδείξουμε ότι η αριστερά είναι ζωντανός οργανισμός, τολμά να κάνει υπερβάσεις, δοκιμάζει, δεν έχει αποστεωμένα ευαγγέλια, δεν τηρεί τις τελματωμένες παραδόσεις, σπάει τις ρίζες με το παλιό, είναι δηλαδή ριζοσπαστική.
Όταν μέσα στην πιο βαθιά κρίση η σοσιαλδημοκρατία επιλέγει να βουλιάξει ακόμη περισσότερο στον νεοφιλελευθερισμό και ο καπιταλισμός διαμηνύει παντού ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από τον νεοφιλελευθερισμό, τότε επιβεβαιώνεται ότι είναι δυνατόν η αριστερά να ενωθεί, πέρα από τις διαφορές για το σοσιαλισμό και την επανάσταση.

Υ.Γ. Δεν προσδοκούμε θετικές απαντήσεις σήμερα, προσδοκούμε θετικές διεργασίες αύριο. Ακόμη κι αν πολλά πράγματα στην αριστερά εξακολουθούν να μένουν ίδια, σαν να μην άλλαξε τίποτε, τα γεγονότα είναι πεισματάρικα. Η ενότητα της αριστεράς δεν είναι εκλογικό σύνθημα είναι κοινωνική και πολιτική αναγκαιότητα.

Δημοσίευση σχολίου


Η δικιά μας επανάσταση δεν θα είναι "βελούδινη"...