Δε θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους


Η Εργατική Πρωτομαγιά ιστορικά αποτελεί την παγκόσμια ημέρα των κινημάτων, των απεργιών, των ξεσπασμάτων της εργατικής τάξης, και πιο συνολικά την κοινωνική αντίσταση απέναντι στην καταπίεση. Τα γεγονότα της 1ης Μάη του 1886 στο Σικαγο που σχετιζονται με τη θεσπιση 8ώρου και κατέληξαν σε δολοφόνιες των εξεγερμένων, αποτελούν την απαρχή μεγάλων εντάσεων που φτάνουν μέχρι σήμερα.
Η σημερινή Πρωτομαγιά έρχεται κάτω από το βάρος της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού. Ενός συστήματος που παράγει φτώχεια, ανεργία, καταστολή, καταπάτηση δικαιωμάτων, ανισότητες, προκαλώντας την δικαιολογημένη οργή των απανταχού εργαζομένων σε όλο τον κόσμο.
Πιο συγκεκριμένα στην Ελλάδα ο συναινετικός δικομματισμός, κάτω από τις διαταγές της ΕΕ, σπρώχνει την κοινωνία και ειδικότερα την νεολαία όλο και περισσότερο στην ανασφάλεια και στο περιθώριο, προβάλωντας όλο και πιο έντονα το σκληρό του νεοφιλελεύθερο πρόσωπο. Μισθοί και συντάξεις περικόβονται, συνταξιοδοτικά όρια αυξάνονται, θέσεις εργασίας χάνονται, οι εργασιακές σχέσεις γίνονται όλο και πιο ελαστικές, την ώρα που οι τράπεζες επιχορηγούνται με δισεκατομμύρια. Και για να μπορέσει αυτή η επίθεση του συστήματος να είναι πιο συνολική και πιο ισοπεδωτική, θα πρέπει να κάμψει τις όποιες αντιστάσεις. Ο τρομονόμος, οι κάμερες, το ιδιώνυμο της κουκούλας, η κουβέντα για το άσυλο κτλπ αυτό το ρόλο έρχονται να διετελέσουν. Να ποινικοποιήσουν τους αγώνες μας, και να μας αποδυναμώσουν απέναντί τους.
Η επίσημη συνδικαλιστική ηγεσία της ΓΣΕΕ για ακόμη μία φορά είναι ανίκανη και αντίθετη στο να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην οργάνωση και κλιμάκωση του εργατικού κινήματος απέναντι στον δικομματισμό και την εργοδοσία, κάτι που απέδειξε και κατά την διάρκεια του Δεκέμβρη και για την Κωνσταντίνα Κούνεβα.
Η νεολαία, οι εργαζόμενοι και το σύνολο της κοινωνίας θα πρέπει να δώσουν βροντερό παρών στην κινητοποίηση της Πρωτομαγιάς και να διεκδικήσουν την ανατροπή των πολιτικών εκείνων που μας έχουν οδηγήσει ως εδώ. Να δείξουμε ότι δεν μπορούμε πλέον να ζούμε με 600 Ε, να δουλεύουμε ανασφάλιστοι και για 65 ώρες, και να σπουδάζουμε χωρίς τα πτυχία μας να έχουν κανένα αντίκρυσμα. Να δείξουμε ότι δεν διαπραγματευόμαστε τίποτα λιγότερο από το να ζούμε με αξιοπρέπεια.


ΚΑΛΟΥΜΕ :
Στην πορεία της Εργατικής Πρωτομαγιάς στην Πλατεία Ελευθερείας στις 9.30πμ στον Βόλο.

Αναδημοσίευση από ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΧΗΜΑΤΑ ΒΟΛΟΥ

1 σχόλια:

  Ανώνυμος

2 Μαΐου 2009 στις 7:47 μ.μ.

Το κεφάλαιο κάνει ότι κάνει χωρίς τη συγκατάθεση του λαού,άρα να μιλάμε για συνενοχή,αλλά με την ανοχή του λαού.Ο λαός στην πλειοψηφεία του καταλαβαίνει ότι οι σημερινές κυβερνήσεις νοιάζονται μόνο για τους λίγους εκλεκτούς δυνάστες του λαού,αλλά πθεωρεί ότι το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να ζητά ελεημοσύνη και ρουσφέτια από τους ισχυρούς να γλείφει,να λέει "καλά τα λέει η αριστερά γίνονται αυτά τα πράγματα?"και κάποιοι να καταδικάζουν αυτούς που δεν είναι δουλοπρεπείς,επειδή υπάρχουν φασαρίες σε κάποιες κινητοποιήσεις.

Το χρέος που έχει να κάνει η αριστερά είναι να βοηθίσει στη δημιουργία ενός παλαϊκού μετώπου ,το οποίο θα χτιστεί από τον ίδιο το λαό και όχι από επιτροπάτα πεφοτισμένων ΚΕ που θα δίνει ελπίδα στο λαό,ώστε να πάψει να είναι με σκυφτό το κεφάλι,γιατί δε θα θεωρεί ότι η ήττα είναι προδιαγεγραμμένη.

Πως θα γίνει αυτό όταν στις μεγαλουπόλεις έχουμε 3 πορείες και στις μικρές 2 επειδή η τρίτη έχει τόσο λίγο κόσμο,ώστε να μην γίνεται?

Θα μπορούσε να γίνει μία πορεία μαζική πορεία χιλιάδων εργαζομένων και μία των εργατοπατέρων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ των 50-60 ατόμων?

Γιατί στην Αθήνα το ΠΑΜΕ του "κ"κ"ε έχει 6πλάσιο κόσμο από την πορεία του επίσημου οργάνου των εργαζομένων,όπου σε αυτό οι συσχετισμοί είναι υπέρ του δικομματισμού,δηλαδή των συμφερόντων των βιομηχάνων-εφοπλιστών? Που νομίζω δεν έχουν κοινούς προβληματισμούς με τους εργάτες.
Το σωστό είναιότι όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι στην ίδια πορεία.
Για μένα η 3 πορείες έχουν τα εξής στοιχεία.
1.Πορεία του ΠΑΜΕ.Είναι μια πορεία που συμμετέχουν εργαζόμενοι με μία κάποια ταξική συνείδηση και η "κ"νε.Είναι μαζική και ο κόσμος που συμμετέχει εκεί έχει αντιληφθεί την έννοια της οργάνωσης σε συνδικάτο.Τα αιτήματα είναι αντικαπιταλιστικά,όμως βρίσκουν μονη λύση την ψήφο στο "κ"κ"ε.Βρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ ,οι αναρχικοί και λιγότερο οι βιομήχανοι.Τα όρια μεταξύ μιας πορείας εργαζομένων με προεκλογική εξτρατία του "κ"κ"ε είναι δυσδιάκριτα.

2.Πορεία ΓΣΕΕ.Είναι μία πολυσυλεκτική πορεία.Συμμετέχουν εκπρόσωποι εργαζομένων και "εκπρόσωποι εργαζομένων" που μιλάν σαν να είναι αυτό που αυτοαποκαλούνται,αλλά δε διαφέρουν και πολύ από τους εκπροσώπους της εργοδοσίας.Υπάρχουν εργαζόμενοι που συμμετέχουν σε αυτή τη διαδηκασία που άλλοι ξέρουν τι θα πει οργάνωση σε συνδικάτο και άλλοι όχι.Επίσης υπάρχουν φοιτητές της ΑΡ.ΕΝ ή ανένταχτοι ή τα κεφάλια της πασπ δείχνοντας το "αριστερό" τους προφίλ.Οι ομιλίες είναι αντικυβερνητικές έως και αριστερέςσχεδόν από όλους κάτι που ε΄ναι ειρωνικό προς τους παρεβρισκομένους!

3.Πορεία ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αντιεξουσιααστικού χώρου.Απαρτίζεται από τους όσους εργαζομένους έχει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ο αντιεξουσιαστικός χώρος και από φοιτητές που είναι σε αυτούς τους χώρους.Στην πραγματικότητα είναι μία πορεία της νεολαίας και πιο συγκεκριμένα φοιτητών των ΕΑΑΚ.Αυτοί που συμμετέχουν σε αυτήν την πορεία πιστεύουν ότι η έλλειψη μαζικότητας σε βαθμό που να μην πραγματοποιήται δεν πρέπει να τους ρομάζει γιατί όταν πάρουν το πτυχίο τους θα χτίσουν το νέο εργατκό κίνημα.Επίσης κανένας από τους συμμετέχοντες δεν είναι διευθαρμένο στοιχείο,όπως υπάρχουν στις 2 πρώτες.Ακόμα επιδιώκουν την σύγκρουση με την αστυνομία κάτι που παρά των αριθμό τους μπορούν να το κάνουν λόγω της ηλικίας τους,γιατί θεωρούν ότι είναι μία επεναστατική πράξη που ο κόσμος πρέπει να το αντιληφθεί εκτός και αν είναι βλάκας ή εχθρός.Οι μικροαστοί θεωρούνται πολλές φορές εχθροί.

Με λίγα λόγια και οι 3 πορείες είναι για κλάματα!

Δημοσίευση σχολίου


Η δικιά μας επανάσταση δεν θα είναι "βελούδινη"...